Warto być na bieżąco i tworzyć z potrzeby chwili, ale co jakiś czas wracają tematy z przeszłości. Tym pierwszym, który mnie dość mocno zajmował, było Powstanie Warszawskie. To był czas, gdy nowo wybudowane Muzeum organizowało konkurs komiksowy. Brałem w nim udział od 2. edycji. 3 razy jako uczestnik i raz jako juror. Narysowałem w sumie 4 kilkustronicowe komiksy. Temat był na tyle nośny, że udzieliłem przez te lata kilku wywiadów. Nawet zaproszono mnie do debaty u Rymanowskiego, ale tylko zdalnie z Krakowa więc za wiele nie pogadałem. Jakiś facet od Wajdy powiedział, że nie powinno się robić takich głupot jak komiks na temat Powstania i na tym się to skończyło. Potem zajęły mnie inne historyczne tematy, konkurs w końcu upadł, a Muzeum Powstania nie wydało żadnego chyba pełnowymiarowego komiksu. Byli tylko partnerem jednej pracy, ale nieskończonej (powstała tylko 1. część). Nie śledzę tego. W ogóle nie śledzę rynku, bo jest zbyt mały i zbyt nieważny. Nie odwiedzam festiwali komiksowych i mało ostatnio rysuję klasycznych komiksów. To się w najbliższych miesiącach zmieni, a może i latach, bo to, co zaplanowałem na ten rok przesuwam na kolejny. Mówimy tu o co najmniej dwóch ortodoksyjnych komiksach. Jak dobrze pójdzie, w kolejce czeka zachodnia epopeja gen. Maczka i komiks o spadochroniarzach.

Człowiek planuje, a życie swoje. Nie mówię tu o wojnie, która skłania do niezbyt poważnego przywiązywania się do własnych koncepcji na przyszłość. Chodzi mi o wydaną niedawno monografię mjr. Zbigniewa Sujkowskiego na temat Powstania Warszawskiego, wydaną przez Klinikę Języka. Dopiero zacząłem ją czytać, a już wiem, że trzeba będzie zrobić kiedyś porządny komiks o tragedii Warszawy. Nie o zakochanych młodych ludziach i obłędzie dowódców, ale coś na poważnie. Jest jeszcze na to za wcześnie i musimy poczekać jak wszyscy o Powstaniu zapomną. Temat został w ciągu ostatnich lat skutecznie zohydzony, a jak Gabriel wydał najważniejszą książkę o tych tragicznych wydarzeniach to zapadła głucha cisza. Po „Historii Roja” i „Mieście '44”, po „Katyniu” i filmach Smarzowskiego już nikomu się nie chce robić filmów historycznych. Jest Najmro i Gierek, ktoś powie... Litości. Niestety same tylko filmy z czasów PRL takie jak „Wolne miasto”, „Westerplatte” i „Hubal” wygrywają bez problemu ze wszystkimi historycznymi produkcjami po 89 roku. Czy to nie jest chore? Jest. To może zacznijmy od książek, potem komiksów, a na końcu pomyślmy o filmach. Od razu, gdy otworzyłem „Bitwę o Warszawę 1944” przypomniałem sobie, że Major Sujkowski występuje w naszej grze planszowej. Choćby tyle na początek.

Gorąco polecam książkę „Bitwę o Warszawę 1944”, ale także ostatnie egzemplarze wyjątykowej gry planszowej „Polskie Państwo Podziemne”, bo nikt Wam o tych produkatch nie opowie poza Szkołą Nawigatorów. Co ma do tego wszystkiego pomoc Ukrainie? Bardzo dużo. By wejść w normalny tryb pracy nad bierzącymi komiksami (gdzie w kolejce czeka komiks o Powstaniu Warszawskim), musze dokończyć przedsięwzięcia związane ze sklepem. Zbiórka za pomocą plakatu i koszulki okazała się sukcesem, ale by dokonać kolejnych zakupów muszę sprzedać jeszcze 2 ostatnie koszulki z motywem z wyspy węży. Mamy niestety tylko rozmiar XXXL.

https://sklep.bereznicki.pl/produkt/the-magnificent-13-t-shirt/

Bedzie jeszcze jeden egzemplarz, ale pójdzie on na licytację organizowaną przez Muzeum Żydowskie w Oświęcimiu wraz z plakatem Clint Eastwood #2.

Tomasz Bereźnicki

---

tagi: komiks  powstanie warszawskie  polskie państwo podziemne  sklep ze sztuką  gra planszowa  bitwa o warszawę 1944 

	Pointblack
	29 marca 2022 15:36

8     901    7 zaloguj sie by polubić